نويسنده وبلاگ "باز باران" در جديدترين مطلب خود به کالبدشکافي جرياني پرداخته است که آن را خطرناک تر از خوارج مي داند.
اين وبلاگ نويس نوشته است:
* ترور شخص: در يک نگاه مي توان حوزه هاي قابل ترور در يک جامعه يا فرد را به سه بخش تقسيم کرد: الف. ترور شخص؛ ب. ترور شخصيت؛ ج. ترور شاخصها. شخص و فيزيک هر انساني برد محدودي دارد و پس از مدتي از دنيا مي رود. بنابراين، چه ابن ملجم امام علي عليه السلام را ترور مي کرد چه نمي کرد، در هر حال امام علي (ع) اينک زنده نبودند. چه شمر امام حسين را شهيد مي کرد يا نمي کرد، امام حسين امروز زنده نبودند.
* ترور شخصيت: اما اگر شخصيت امام حسين ترور شود، محدوده و برد مفيد آن که براي همه زمينها و همه زمانهاست را مخدوش کرده اند. بنابراين ترور شخصيت امام حسين عليه السلام، هزاران بار خطرناکتر و مضرّتر از ترور شخص ايشان است. پس کسانيکه گفتند امام حسين کشته خشونت جدّش در جنگ بدر است، و شمشير بر گلوي شخصيت امام حسين نهادند، هزاران بار از شمر کثيف تر و خطرناکترند.
* مقايسه خطر ابن ملجم و مدرسي: در مدل انسان شناسي استراتژيک، امام علي (ع) مي فرمايند: "عقلها امام ذهن ها هستند، و ذهن ها امام قلب ها هستند و ... قلبها امام بدنها هستند[1]". کاملا مشخص است که ارزش حوزه بدن، کمتر از حوزه قلب و ذهن و عقل است. حال سوال اين است که ابن ملجم کدام لايه از وجود مبارک امام علي عليه السلام را مجروح کرد؟ شمشير ابن ملجم برنده تر است يا قلم اکبر گنجي و دکتر سروش يا سخنان آقاي مدرسي در "نظريه علماي ابرار" که مخوفترين و ساکترين ترور ابعاد شخصيت همه ائمه معصومين عليهم السلام بصورت يکجا است؟
* ضربه شمشير مدرسي و کديور بر فرق شخصيت امام علي: مدرسي و به تبع وي، کديور، با استناد به ديدگاه برخي از اصحاب ائمه، بر اين باورند که ائمه عليهم السلام معصوم نيستند، بلکه اساسا شأن امامت به معنايي که شيعه براي ائمه قائل است غلوّ است. و شيعيان معتقد به عصمت ائمه، غالي هستند. به قول سروش، زيارت جامعه کبيره، مرامنامه شيعيان غالي است.
* برخي از دلايل مدعيان "نظريه علماي ابرار" بودن ائمه: آنان مي گويند چون برخي يا بسياري از ياران ائمه، معتقد به عصمت آنان نبوده اند و مثلا عباراتي نظير "اصلحک الله" درباره آنان به کار مي بردند؛ ائمه (ع) معصوم نيستند. اينان با تحقيق فراوان در منابع شيعي، شاهد مثالهايي هم بر ادعاي خود پيدا کرده اند.
* نقد گوشه هايي از توهم "نظريه علماي ابرار": جالب است بدانيم که اکثريت شيعياني که در جنگ با معاويه و عايشه و خوارج در رکاب امام علي عليه السلام جنگيدند، شيعيان سياسي بودند نه شيعيان اعتقادي. شيعه سياسي يعني کساني که خلافت امام علي (ع) را به عنوان خليفه چهارم پذيرفته بودند و با ايشان در صحنه هاي جنگ هم حاضر مي شدند. اما شيعه اعتقادي کسي است که امام علي را نه به عنوان خليفه چهارم بلکه به عنوان امام اول و خليفه بلافصل بعد از رسول خدا قبول داشتند. حال سوال از کديور و مدرسي اين است که آيا به خاطر اينکه اکثريت اصحاب امام علي (ع) او را امام اول نمي دانستند، پس امام علي حقاً امام اول نبوده است؟ ضمنا بسياري از آيات قرآن از جمله آيه مباهله، صراحتا نشان مي دهد که علي، "نفس" پيامبر است. از سوي ديگر روايات بسياري در منابع شيعه و سني وجود دارد که مي گويد، "علي با حق است و حق با علي است و حق در آن جاست که علي هست"؛ سوال اين است که چرا مدعيان تحقيق و علم، به اين همه آيه و روايت توجه ندراند.
* نقد نقضي: عجب است که آقاي مدرسي و کديور، ائمه را معصوم نمي دانند ولي داوري برخي از اصحاب کم اطلاع و بي بصيرت اهل بيت را معصوم مي دانند؛ يعني چون آنان مي گويند که اهل بيت معصوم نيستند، پس اهل بيت معصوم نيستند و کساني که قائل به عصمت آنانند، غاليان هستند.
----------------------------------------------------------------------------------------
[1] . العقول أئمة الافکار، و الافکار أئمة القلوب، و القلوب أئمة الحواس و الحواس أئمة الاعضاء" عقل، پيشواي ذهن است و ذهن پيشواي قلب و قلب پيشواي حواس و حواس، پيشواي اعضا. بحارالانوار، ج?، ص??.